هنوز باید زیست، باید زیست...



باید گام بردارم
بخوانم شادمان در راه
شعر امیدواری را...

هنوز بنگر،عشق میبارد
به یاد سینه ام مانده
و در جانم
شکوهی هست
که از آن میتوانم تا خدا راه بپیمایم
کمی همت،
کمی هم دوستی با عشق
گاهی لحظه ای آرام
غرق در سکوت
سرشار از خدا بودن
نمی بینم از این بهتر
زمانی را
که با امید جانم را به خدا بسپارم
هنوز غصه اینجا هست
اما سعی در آن دارم
بخوانم شادمان درراه
شعر روشن امیدواری را
...
هنوز وقت رویش هست

نوشته شده در سه شنبه 89/10/7ساعت 10:52 صبح توسط سارا نظر تو چیه؟ ( ) |