احتمال می رود این ستاره عظیم الجثه با از
دست دادن جرمش از زمان تولد تا به حال به جرمی 265 برابر
خورشید رسیده باشد زیرا جرم این ستاره در اوایل دوران زندگی در
حدود 320 برابر خورشید تخمین زده
شده است.

 

این کشف می تواند منجر به بازنویسی قوانین فیزیک ستاره ای
شود، قوانینی که بر اساس آنها ستاره هایی با چنین عظمت از ثبات
کافی برای ادامه بقا برخوردار
نیستند.

 

"ریچارد پارکر"
اخترشناس دانشگاه شفیلد در انگلستان می گوید: "ما واقعا
متحیر شده ایم زیرا تا کنون جوامع اخترشناسی و نجومی باور
داشتند بالاترین حد ابعاد یک ستاره می تواند 150
برابر جرم خورشید باشد. این ستاره
عظیم الجثه می تواند تفکر و اندیشه های ما را نسبت به چگونگی تولد
و مرگ ستاره ها در میان خوشه های ستاره ای و کهکشانها متحول
سازد."

 

پارکر به همراه همکارانش این ستاره بزرگ را در میان تصاویر
تلسکوپ VLT در شیلی
یافتند. این ستاره در میان خوشه ای فشرده از ستاره های داغ، جوان
و جرمگین یکی از کهکشانهای اطراف کهکشان راه شیری، ابر بزرگ
ماژلانی یافته شده است.

 

ستاره R136a1 که با درخششی 10 میلیون برابر خورشید در حال تابیدن
به جهان هستی است به اندازه ای عظیم است که سوخت هیدروژنی خود
را با سرعتی غیر قابل باور می سوزاند، با چنان سرعتی که
با وجود گذشت تنها یک میلیون سال
از سن ستاره، این جرم به عنوان جرمی میانسال در نظر گرفته شده است.
در مقابل خورشید زمین در حدود پنج میلیارد سال از سنش گذشته و
هنوز پنج میلیارد سال دیگر را نیز در مقابل
دارد.

به گفته اخترشناسان، این شگفتی کیهانی جدید می تواند نشانه
ای به نشانه های وجود دسته ای از انفجارهای
ابرسهمگین که به ابرنواختران Pair-Instability شهرت دارند، بیافزاید.

 

معمولا اینگونه انتظار می رود ستاره های بسیار عظیم طی
انفجارهای بزرگی که منجر
به از هم پاشیدن لایه خارجی ستاره شده و هسته جرمگین آن را در
قالب ستاره های نوترونی یا سیاهچاله ها بر جا می گذارد، می
میرند.

 

بر اساس گزارش نشنال جئوگرافیک، به گفته پارکر این هیولای
کیهانی به اندازه ای بزرگ هست که طی انفجاری عظیم و غیر
قابل تصور تمامی وجود خود را نابود
کرده و هیچ اثری از خود به جا نگذارد، نشانه ای که با
ابرنواخترهای
Pair-Instability در ارتباط
است.

نوشته شده در سه شنبه 89/5/5ساعت 11:59 صبح توسط سارا نظر تو چیه؟ ( ) |