آپاندیسیت
عبارت است از التهاب زایده کرمی شکل آپاندیس که از اولین قسمت روده بزرگ به
نام
«سکوم» منشأ می گیرد.

 

 آپاندیس هیچ کار شناخته شده ای ندارد، ولی باعث
بیماری می شود. هر ساله از هر 500 نفر جمعیت یک نفر دچار آپاندیسیت می شود.

 

علایم
آپاندیسیت بسیار متغیر هستند.در مورد هر فردی که درد شکمی
تشخیص داده نشده
دارد، آپاندیسیت حتماً باید مدنظر باشد. این بیماری در هر
سنی می تواند رخ دهد
(در مردان بیشتر از زنان)، اما در کودکان زیر 2 سال
نادر است. حداکثر
بروز بیماری در سنین 24 - 15 سالگی است .

علایم شایع

- دردی که از نزدیک ناف شروع می
شود و بتدریج به قسمت تحتانی شکم در سمت راست نقل مکان می کند. درد کم کم مداوم می
شود و از حالت مبهم به صورت کاملاً مشخص
در می آید به طوری که مکان آن دقیق تر توسط
بیمار نشان داده می شود. درد با حرکت، تنفس عمیق،
سرفه، عطسه، راه رفتن
یا لمس بدتر می شود.

- تهوع و گاهی استفراغ

- یبوست و ناتوانی در دفع گاز

- اسهال(گاهی(

- تب کم شدت که پس از سایر
علایم آغاز می گردد

- تشدید درد به هنگام لمس ناحیه
تحتانی شکم در سمت راست، معمولاً در نقطه ای حدود یک سوم مسیر ناف به
برجستگی بالایی
استخوان لگن.

توجه داشته باشید، این توصیف
فقط زمانی صدق می کند که آپاندیس در جای طبیعی خود باشد. در بعضی موارد، نوک آپاندیس
در جای دیگر واقع شده است که این باعث مشکل
شدن تشخیص می شود

- تورم شکم(در مراحل انتهایی(

- افزایش تعداد گلبولهای سفید
خون

علل

عفونت به دلیل نامشخص معمولاً
توسط باکتری های موجود در لوله گوارش ایجاد می شود.

آپاندیس ممکن است توسط محتویات
در حال عبور در لوله گوارشی یا یک رشته بافتی غیرطبیعی که از بیرون به آن فشار وارد
می آورد، مسدود شود. زمانی که آپاندیس عفونی
می شود، متورم و ملتهب شده و از چرک پر می
شود.

پیشگیری

هیچ روش خاصی برای پیشگیری وجود
ندارد

عواقب مورد انتظار

معمولاً با جراحی قابل درمان
است. اگر درمان نشود، پاره شدن آپاندیس مرگبار خواهد بود.

عوارض احتمالی

- پاره شدن آپاندیس، تشکیل
آبسه، و پریتونیت. این عوارض در افراد مسن تر بیشتر دیده می شود.

- عدم تشخیص درست، به علت کم
بودن یا نامعمول بودن علایم، بخصوص در سنین خیلی پایین یا خیلی بالا

- تشکیل آبسه

درمان

- امکان دارد آزمایش خون
(افزایش تعداد گلبولهای سفید خون) و آزمایش ادرار(برای رد عفونت ادراری) انجام شوند.
عفونت ادراری ممکن است علایمی شبیه
آپاندیسیت داشته باشد.

- زمانی که تشخیص هنوز قطعی
نیست، هر دو ساعت درجه حرارت بدن را با دماسنج مقعدی اندازه گیری و ثبت
نمایید.

- جراحی برای برداشتن
آپاندیس(آپاندکتومی). از آنجا که تشخیص آپاندیسیت مشکل است، اغلب تا زمانی که تشخیص قطعی داده
نشود، دست به جراحی زده نمی شود.

- اگر آبسه تشکیل شود، امکان
دارد جراحی به تعویق افتد تا زمانی که آبسه تخلیه شود و فرصت برای التیام
آن باشد.

داروها

- هرگز از داروی مسهل، تنقیه،
یا داروی ضددرد استفاده نکنید.

- داروهای مسهل می توانند باعث
پارگی آپاندیس شوند و داروهای تخفیف دهنده درد یا تب نیز باعث مشکل تر شدن
تشخیص
می شوند.

- داروهای ضددرد پس از جراحی
تجویز می شوند.

- اگر عفونت وجود داشته باشد،
آنتی بیوتیک نیز تجویز می شود.

- امکان دارد نرم کننده های
مدفوع برای جلوگیری از یبوست توصیه شوند.

فعالیت در زمان
ابتلا به
این بیماری

- تا وقت عمل در تخت یا صندلی
استراحت کنید.

- پس از عمل، بتدریج فعالیت در
زمان ابتلا به این بیماری های عادی خود را از سر گیرید!

رژیم غذایی

- تا زمانی که آپاندیسیت تشخیص
داده نشده است، از خوردن و آشامیدن بپرهیزید. وقتی که معده خالی باشد، بیهوشی برای عمل
جراحی بسیار بی خطرتر خواهد بود. اگر خیلی تشنه هستید،
دهان خود را با آب
بشویید. پس از عمل، ابتدا رژیم مایعات و بتدریج رژیم
جامدات آغاز می شود

در چه شرایطی باید
به
پزشک مراجعه نمود؟

- اگر شما یا یکی از اعضای
خانواده تان علایم آپاندیسیت دارید

- اگر یکی از موارد زیر پیش یا
پس از جراحی رخ دهد:

- تب مساوی یا بیش از 38/9 درجه
سانتی گراد

- استفراغ مداوم

- افزایش درد شکمی

- غش

- وجود خون در مدفوع یا محتویات
استفراغ شده

- منگی یا سردرد

نوشته شده در شنبه 89/1/21ساعت 10:45 عصر توسط سارا نظر تو چیه؟ ( ) |