در آغاز عدد به صورت محدود بود. حتی عدد را تا 2 بیشتر نمی توانستتد بشمارند. برای عدد مرزی برای شمارش داشتند. برای نمونه، زمانی در بسیاری ازر جاها تا 6 بیشتر نمی توانستنند بشامرند. و پس از آن را «بسیار » می گفتند. هنوز هم در بسیاری از زبان ها « هفت » به معنای بسیار است. در زبان فارسی ضرب المثلی است که می گوید: « هفت بار گز کن یک بار پاره کن » ( پیش از رایج شدن دستگاه متری ، گز و ذرع واحد اندازه گیری طول در ایران بود که تقریبا برابر04/1 متر است.) در این ضرب المثل منظور این نیست که درست هفت بار عمل کن؛ بلکه منظور این است که با عمل بسیار نتیجه بگیر. در این جا هفت به معنای بسیار است. در قصه های کودکان ، وقتی که از پادشاهی صحبت می شود که در قصری زندگی می کرد که هفت برج و بارو داشت ، باز منظور این است که این قصر برج و باروهای زیادی داشت. هفت دریا هفت سرزمین ، هفت آسمان و ... همه جا هفت به معنای « بسیار » بکار رفته است.
عدد 13 هم چنین سرنوشتی دار. دوازده را دو جین می گفتند و چون پس از آن را نم شناختند ، روی آ ن نام « دو جین شیطانی » گذاشتند. از این جا عدد سیزده نحس شد. چرا که پس از دوازده برای آن ها ناشناخته بود و خبر از ابهام و تاریکی نی داد. البته پیش آمد ها و روایت هایی هم به نحسی سیزده کمک کرد ؛ مانند روایتی که در شام آخر نفر سیزدهم به عیسی مسیح خیانت کرد و او را لو داد . وگرنه عدد سیزده با اعداد دیگر هیچ تفاوتی ندارد.

نوشته شده در یکشنبه 89/12/29ساعت 1:55 عصر توسط سارا نظر تو چیه؟ ( ) |