پيام

سارا زيبايي
89/3/29

+ من دخترم، پس هستم!(دوستان لطفا اين نوشته رو بي طرف بخونيد و نظراتتون رو بگيد.)

ترشيدگي يعني طولاني شدن مدت زمان دختر بودن و دختر بودن يعني جلوه اي از جمال بي آلايش خدا. من 32 ساله ام و ازدواج نکرده ام. به خاطر همين هنوز مرا "دختر خانم" مي نامند، مضموني که جذابيتش نفسگير است. دنياي دخترانه من نه با شمع و عروسک معني پيدا مي کند و نه با اشک و افسون اما تمام اينها را هم در بر مي گيرد. من نه ضعيفم و نه ناتوان چرا که خداوند مرا بدون خشونت و بي زور بازو مي پسندد.

اشک ريختن، قدرت من نيست، قدرت روح من است. اشک نمي ريزم تا توجهي را به خواسته ام جلب کنم، با اشک روحم را مي شويم همان طور که با آب ظرف ها و رخت هاي خانه را. خانه بي من سرد و ساکت است چرا که شور و هيجان زندگي با صداي بلند حرف زدن و موسيقي گوش دادن نيست، زندگي ترنم لالايي آرامش بخشي را مي طلبد که خدا در جادوي صداي من نهفته است.

هميشه به ياد مي سپارم که کمال دختربودن، زن شدن نيست. دختر بودن به تنهايي دنيايي پر از لطافت و جذبه است. اگر روزي مادر شوم نيروهاي قدرتمند احساس و فداکاري رابه حد کمال به نمايش گذاشته ام و اگر نشوم نيازمند همدردي کسي نيستم تا به گمان خود غمي را در قلبم التيام بخشد چرا که مادر ِخفته در وجود من، بيدار شود يا نه، روحم را به زيبايي مي آرايد و مادري اش را در تمام هستي جاري مي سازد.

من آفريده شدم نه به اين دليل که مادر باشم يا زن باشم، من دختر آفريده شدم تا جمال و لطافت و مهرباني خداوند را به مخلوقات ديگر نشان بدهم و اين ماموريت من در زمين است.

من تنها با ازدواج و مادر شدن نيست که معنا مي گيرم، من به تنهايي معنا دارم، معناي عميقي در واژه دختر بودن. اگر فرهنگ غلط و کوتاه نظري، مرا ترشيده و ضعيفه بخواند، باز هم قوي تر از قبل از پشت همين واژه سر بلند مي کنم و لبخند مي زنم چرا که خداوند مرا دختر آفريده است و همين برايم کافيست.

مي دانم که زندگي به زن ها سخت تر مي گيرد اما من هنوز مي توانم به زيبايي هايش لبخند بزنم. مي توانم زير لب آوازي زمزمه کنم و روي جدول کنار خيابان راه بروم. با دوستانم قهقهه بزنم و هر وقت دلم خواست عاشق بشوم. امروز موهايم را مي بافم، لباس صورتي مي پوشم و به دنيا مي گويم:"دوستت دارم!"

زيباست ... با وقار و محكم ببينمت دختر خانم

معركه بود! خصوصا تهش...مي تونم با دوستام قهقهه بزنم و روي جدول خيابون راه برم...

مرسي بچه ها...!:))

عالي بود ساراي جان

من از بازوي خود دارم بسي شكر / كه زور مردم آزاري ندارم

ببخشيد ميم مردم افتاده بود اشتباه تايژي شد

واقعا زيبا . هنرمندانه نوشتيد.. جالب بود خوندم. ولي كمي اين نوشته را كه مي خوانم ياد رفتار نا هنجار كسي مي افتتم... بي خيال.. كه حتي يادش هم حالم را بهم مي زنه با اون افكارش.... بهتان با بخاطر اين همه حقيقت پذري تبريك ميگم. پيروزباشيد

دوستان اين نوشته خود من نيست....فکر کنم اشتباهي بعضي دوستان فکر کردن اين رو من نوشتم اما چون نوشته اش کاملا با اعتقادات و عقايد من همخوني داشت گذاشتمش اينجا....!

خب سارا مشخصه تو ننوشتي ديگه!32 ساله؟...:دي:دي:دي....اما خيلي قشنگ بود!هميشه به ياد مي سپارم كه كمال دختر بودن زن شدن نيست!!مرسي!

:))

قشنگ بود اما نتيجه اخر چيشد؟؟؟يعني هيچ دختري ازدواج نكنه؟:دي

نه اصلا بحث سر ازدواج کردن يا نکردن نبود...:دي!مي خواست بگه من زماني که دخترم هم معني دارم و هستم نه زماني که يک زن و مادر شدم!به نظر من اين نتيجه اش بود!