اگر من ن زن ام، همه روزهايي که به نام من است تقديم به همه مرداني که فکر مي کنند براي داشتن و ديدنِ کودکم بايد منتظرِ لطف و منتِ بيکرانِ مرد باشم …اگر من زنم همه روزهايي که به نام من سند خورده اند، تقديم به آناني که من بايد براي چادر و چکمه ام، به چه کنم چه کنم افتم تا مبادا دينِ نداشته ي مردانِ شهرم با نيشِ باز و پايِ نازي برباد رود…اگر من زنم، روزم تقديم به آناني که چون نامم به خاطرِ عشق در شناسنامه شان رفت تا ابد بايد اجازه ي خروج و ورود و اشتغال و تحصيل و هزار و يک کار و بار ديگرم نيز با امضا و الطافِ مردانه ي آنان برايم مقدور شود. اگر من زنم، روزم ارزانيِ آناني که خون بهاي شان برتر از خون بهايِ من است و خون بهاي من برابر با ديه ي ناکارآمد شدن و زار شدنِ ابزار مردانگي شان است. در عوض بگذارند ما و باقيِ مرداني که هرگز نمي پندارند تنها چند گرم وزنِ اضافه مي توانست حقوقمان را برابر کند، عينِ آدم کنارِ هم زندگي کنيم و آنگاه همه ي روزها به نام مان باشد؛ روزِ آدم